Het inburgeringsbeleid is aan de markt gegeven, aan sjoemelaars

Emile Roemer over Immigratie en integratie op 11 maart 2017

Deze stelling is gecheckt en beoordeeld als Half waar

De Volkskrant had een dubbelinterview met Lodewijk Asscher en Emile Roemer. Het ging onder andere over inburgering. Asscher verweest Roemer dat die zich niet achter de participatieverklaring had gesteld. Roemer vond die verklaring symboolpolitiek en zei:

\n
Het inburgeringsbeleid is aan de markt gegeven, aan sjoemelaars. Help mensen door ze echt de taal te laten leren.
\n

Klopt het dat inburgeringsbeleid aan sjoemelaars is gegeven?

Deze stelling is geplaatst door Christian Jongeneel

Bron:

http://www.volkskrant.nl/binnenland/de-idealen-van-asscher-en-roemer-komen-overeen-de-aanpak-alles-behalve~a4472915/

Gecheckt door

Ewoud

Half waar

Het huidige kabinet voerde de Wet inburgering 2013 (Wi2013) in. Deze wet volgde één van de uitgangspunten van het regeerakkoord van het kabinet-Rutte I en de nota «Integratie, binding en burgerschap» (BZK, 2011a). Gedachte hierbij was dat ieder die zich duurzaam in Nederland vestigt, een eigen verantwoordelijkheid heeft om te integreren in de Nederlandse samenleving.

De wetswijziging hing samen met een bezuiniging op de rijksuitgaven aan inburgering die vanaf 2014 structureel € 333 miljoen per jaar moest opleveren.

De Wi2013 richt zich op niet-Europese vreemdelingen (16–64 jaar) die voor een niet- tijdelijk doel een verblijfsvergunning hebben gekregen. Deze groep valt uiteen in asielgerechtigden, gezinsherenigers/gezinsvormers en geestelijke bedienaren.

De standaardtermijn om aan de inburgeringsplicht te voldoen is drie jaar.Deze termijn vangt aan op het moment dat aan de persoon kenbaar wordt gemaakt dat hij een verblijfsvergunning voor (on)bepaalde tijd krijgt.

Om in de bekostiging van de inburgering te voorzien, kunnen inburgeraars een lening krijgen van maximaal € 10.000, wanneer deze wordt besteed bij cursusaanbieders die voldoen aan de kwaliteitseisen van het keurmerk van de Stichting Blik op Werk. Wanneer asielmigranten binnen de termijn het examen halen, wordt de lening kwijtgescholden.Wanneer inburgeraars niet binnen de termijn slagen voor het examen, kunnen er sancties worden opgelegd, van boetes tot aan het verliezen van verblijfsrecht.

De versterking van de eigen verantwoordelijkheid van de inburgeraar is in 2013 gepaard gegaan met meer marktwerking in het aanbod van cursusaanbieders. Het aantal aanbieders is hierdoor toegenomen: van 101 begin 2013 tot 165 in augustus 2016. Daarvan beschikken 107 aanbieders (65%) over het keurmerk. (Deze cijfers komen uit een evaluatie door de Rekenkamer).

Voor 2013 was overigens ook al sprake van marktwerking. Maar omdat de gemeenten verantwoordelijk waren, waren zij de inkopende partij. Dat had veel voordelen, maar volgens Dorine Manson, directeur van VluchtelingenWerk, ook "een perverse prikkel: sommige gemeenten kozen voor goedkope, korte trajecten. De redenering was dan: hoe sneller de inburgeraar het examen haalt, hoe sneller hij of zij aan het werk kan, dus hoe korter de afhankelijkheid van een uitkering."

De Rekenkamer publiceerde in januari 2017 een evaluatie van de Wi2013. Hierin was op diverse onderdelen van de wet zeer forse kritiek te lezen: zo levert de Wet inburgering 2013 vooralsnog de helft minder geslaagden op dan onder de vorige wet uit 2007. Het aantal inburgeraars dat een hoger dan verplicht examenniveau behaalt is drastisch teruggelopen. De beperkte transparantie op de cursusmarkt belemmert inburgeraars om een passend traject te kiezen. De eigen verantwoordelijkheid als basis van het inburgeringsbeleid is volgens De Rekenkamer vooraf niet goed onderbouwd en werkt onvoldoende in de praktijk. Het merendeel van de inburgeraars heeft ondersteuning nodig bij de start van een inburgeringstraject. Beperkingen in de informatievoorziening aan inburgeraars versterken dit.

De Rekenkamer vermeldt niet dat de cursusaanbidders sjoemelaars (oplichters) zouden zijn. Volgens de Rekenkamer is het gemiddelde tevredenheidscijfer van cursisten over de inburgeringscursussen 8,2, maar de Rekenkamer maakt daarbij de opmerking dat tevredenheid van cursisten alleen geen geschikte methode is om kwaliteit van cursussen vast te stellen.

Emile Roemer beweerde dat het inburgeringsbeleid aan de markt is gegeven, aan sjoemelaars. Dat het inburgeringsbeleid aan de markt is gegeven is waar, dat daarmee het inburgeringsbeleid aan sjoemelaars is gegeven, is niet bewezen.

De gehele uitspraak van Roemer is 'halfwaar'.

Deze factcheck is geplaatst op 13 maart 2017

Nog geen reacties

Zelf deze stelling checken